„Badacz w dyscyplinach humanistycznych nie może wyjść poza język cywilizacji, która go uformowała. Zrozumienie zatem, o co chodziło ludziom dawnych epok, używającym pozornie zrozumiałych słów, gestów i przedmiotów w zupełnie niezrozumiały dla nas sposób, wymaga nie tylko ogromnego wysiłku źródłowego, kwerend i badań, ale przede wszystkim wielkiego wysiłku wyobraźni.
Przed nami leży rezultat tego wysiłku.
Oryginalność pracy jest efektem znakomitej podbudowy źródłowej i etnologicznej, także własnych badań archeologicznych autora. Czytelnik uświadomi sobie np., że miejsce straceń miało charakter symboliczny, ale również porządkowało przestrzeń kulturową i dawało współczesnym poczucie ładu i bezpieczeństwa, a niekoniecznie grozy.
Z pracy będą mogli korzystać archeolodzy późnego średniowiecza i epoki nowożytnej. Będzie ona zarazem ważna zarówno dla historyków tych okresów, jak i dla czytelników amatorsko zainteresowanych przedmiotem oraz dla wszystkich ludzi o szerokich horyzontach.”
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Borysa Paszkiewicza
Paweł Duma (ur. w 1984 r. we Wrocławiu) adiunkt w Zakładzie Archeologii Historycznej w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego
